تو بمان و دگران

   

                                       از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
                                       رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران 

                                      ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
                                          ت و بمان و دگران وای بحال دگران 

                                      می‌روم تا که به صاحبنظری باز رسم
                                          محرم ما نبود دیده‌ی کوته‌نظران 

                                       دلِ چون آینه‌ی اهل صفا می‌شکنند
                                       که ز خود بی‌خبرند این زخدا بی‌خبران 

                                        سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتن
                                           کاین بود عاقبت کار جهان گذران 

                                            شهریارا غم آوارگی و در بدری
                                        شورها در دلم انگیخته چون نوسفران