...

بچه بودم 

پیش خودم فکر میکردم بزرگترا بخاطر چی ناراحت میشن...

بزرگ شدم 

پیش خودم فک میکنم من بچه بودم به چی می خندیدم !!!!!!

چشم های تو

قرار هست خدا گریه را ز ما بکَند

ـ مگر که وصله ی نا جور را خدا بکَند

قرار هست بیایی و سقف چکه کند

و سیل خانه اندوه را ز جا بکَند

قرار هست که طوفان شوی و سر برسی

ـ مگر که فاصله را از زمین بلا بکَند

خدا کند که بهار آفت دلم باشد

و میوه میوه ی غم را ز شاخه ها بکَند

... و از طراوت لبخند جامه می دوزم

قرار هست خدا گریه را ز ما بکَند ...

                                                        ایلناز حقوقی

**************************

از مـعجزاتـش این بود که

آغوشش

عصر جمـعـه نداشت...

                                                       سید علی صالحی

***********************

دلم می سوزد

برای زکریا

که تو را ندیده مُرد

تمام بوته های انگور جهان

از چشم های تو آب می خورند

                                                       مهدیه لطیفی

+مخاطب خاص

بی تو

بنشین برایت حرف دارم در دلم غوغاست

وقتى که شاعر حرف دارد آخر دنیاست

شاعر بدون شعر یعنى لال! یعنى گنگ

در چشم هاى گنگ اما حرف دل پیداست

با شعر حق انتخاب کمترى دارى

آدم که شاعر مى شود تنهاست یا تنهاست

هرکس که شعرى گفت بى تردید مجنون است

هر دخترى را دوست مى دارد بدان لیلاست

هر شاعرى مهدى ست یا مهدى ست یا مهدى ست

هر دخترى تیناست یا ساراست یا رى راست

پروانه ها دور سرش یکریز مى چرخند

از چشم آدم ها خل است از دید من شیداست

در وسعتش هر سینه داغ کوچکى دارد

دریا بدون ماهى قرمز چه بى معناست

دنیا بدون شاعر دیوانه دنیا نیست

بى شعر، دنیا آرمانشهر فلاطون هاست

من بى تو چون دنیاى بى شاعر خطرناکم

من بى تو واویلاست دنیا بى تو واویلاست

تو نیستى وآه پس این پیشگویى ها

بیخود نمیگفتند فردا آخر دنیاست

تو نیستى و پیش من فرقى نخواهد کرد

که آخر پاییز امروز است یا فرداست

یلداى آدم ها همیشه اول دى نیست

هرکس شبى بى یار بنشیند شبش یلداست

مهدی فرجی

+تقدیم به نبض زندگی روزهایم.... بهترین رفیقم ♥

درباره آهنگ جدید وبلاگم

ترجمه متن انگلیسی

عشق من!

بر آب چشمه‌ساران

آن گاه که بــاد آن‌ها را با خود می‌آورد

شباهنگام گل‌های سرخ پرپر شده را

شناور بر روی آب می‌بینیم.

عشق من!

و دیوارها شکافته می‌شوند

در برابر آفتاب، رویاروی بـاد و رگبار

و در برابر سالیانی که شتابان می‌روند

از بامداد ماه مه که آن‌ها آمدند

و آنگاه که آنان سرودخوانان به ناگاه بر روی دیوارهای آماج تیر باران‌شان

از چیزهایی بسیار شگفت نوشتند.

عشق من!

بوته‌ی گل سرخ رد پاها رابر روی دیوار پی‌می گیرد

و نام‌های نقش بسته‌ی آن‌ها را به هم می‌تند

و هر تابستان از شدت سرخی گل‌های سرخ خواهد رست.

عشق من!

چشمه‌ها را خشک کن

در برابر آفتاب، رویاروی بـادهای دشت و در طول سالیانی که شتابان می‌گذرند

از بامداد ماه مه که آن‌ها گل بر سینه، با پاهایی برهنه و گامی آهسته آمدند

و با چشمانی درخشنده از لبخندی شگفت .

و بر این دیوار آنگاه که شب به پایان می‌رسد

گمان می‌کنیم که لکه های خونی را ببینیم،

که جز گل‌های سرخ نیستند

آرانخوئز، عشق من!

متن فرانسوی آهنگ

Aranjuez Mon Amour

Mon amour, sur l eau des fontaines, mon amour

Ou le vent les amènent, mon amour

Le soir tombé, qu on voit flotté

Des pétales de roses

Mon amour et des murs se gercent mon amour

Au soleil au vent à l averse et aux années qui vont passant

Depuis le matin de mai qu ils sont venus

Et quand chantant, soudain ils ont écrit sur les murs du bout deleur fusil

De bien étranges choses

Mon amour, le rosier suit les traces, mon amour

Sur le mur et enlace, mon amour

Leurs noms gravés et chaque été

D un beau rouge sont les roses

Mon amour, sèche les fontaines, mon amour

Au soleil au vent de la plaine et aux années qui vont passant

Depuis le matin de mai qu il sont venus

La fleur au cœur, les pieds nus, le pas lent

Et les yeux éclairés d un étrange sourire

Et sur ce mur lorsque le soir descend

On croirait voir des taches de sang

Ce ne sont que des roses!

Aranjuez, mon amour

     

عمر نیست اینکه...

شَستش را

حواله کرد

به نجات غریق

وَ غرق شد در رویایی که تا زانوهایش نمی رسید

جسدش را که از شعر بیرون کشیدند

هنوز

می خندید.

علی رضا حسینی

*****************

مه

مرزها را گرفته‌ست

و اینکه چه پرچمی در باد تکان می‌خورد

فرق زیادی ندارد

با اینکه چه بادی پرچم سرزمینم را تکان می‌دهد،

و نقطه‌ای تاریک

در آسمان می‌چرخد

مه

سرزمینم را گرفته‌ست

خانه‌ها دنبال سقف‌هایشان

درخت‌ها دنبال شاخه‌هایشان

و نقطه‌ای تاریک،

آسمان را دنبال خودش می‌گردد

مه

دستِ سرزمینم را گرفته و می‌بَرد

ما

در خانه‌های بی‌سقف سردمان می‌شود،

به کرسیِ مادربزرگ‌ها پناه می‌بریم،

کلاغ‌ها دوباره لباسِ پَر می‌پوشند،

فصل آخرِ این قصه شکل می‌گیرد،

و نقطه‌ای تاریک

در پایان سطر آخر این شعر

دفن می‌شود.

لیلا کردبچه

*****************

عمر نیست

این‌که با تو می‌گذرد

لحظات رفته‌ی من است

که به من بازمی‌گردد.

مریم ملک‌دار

*********************************************************

+امروز تولد بهترینه ... تولدت مبارک زندگی