من 
روز خویش را 
با آفتاب ِ روی تو
کز مشرق ِ خیال دمیده است ،
آغاز می کنم !!
من
با تو می نویسم و می خوانم ؛
من 
با تو راه می روم و حرف می زنم ؛
وز شوق ِ این محال
که دستم به دست توست ،
من
جای راه رفتن
پرواز می کنم !!
آن لحظه ها که مات
در انزوای خویش
یا در میان جمع ،
خاموش می نشینم ؛
موسیقی نگاه ِ تو را گوش می کنم !
گاهی میان مردم
در ازدحام شهر 
غیر از تو هرچه هست
فراموش می کنم

فریدون مشیری