از تو آغاز شدم تا که به پایان برسم رفتم از کوچه شاید به خیابان برسم

خواستم داد شوم گرچه لبـــــــم دوخته بود        خودمو جدمو جدِ پدرم ســــــــــوخته بود

خواستم جـــــیغ شوم گریه بی شرط شوم         خواستم از هــمه مرحله ها شوت شوم

کسی از گوشی مشغول به من می خندید          آخر مرحله شد گور به منــــ می خــندید

یک نفر از وسط کوچه صدا کرد مــــــرا           بازی مسخره ای بود ،رهــا کرد مـــــرا

با خـــودم با همه و ترس تــــو مخلوط شدم         شوت بودم که به بازی بدی شوت شدم

آنچه می رفت و نمی رفت فرو ، منـــــــ بودم       حافظ این همه اسرارِ مگو ، منــــــــ بودم

از تحمل که گذشــــــتم به تحمـــــــل خوردم        دردم این بود که از یارِ خودی گول خوردم

حرفی از اهل محل هــــیچ به یـــک پس زدند        باختیم آخر بازی همگی دســـــــت زدند

حال من خوب است ( باورم میشود... روزی )

بچه تر که بودم یه دفه با مامانم رفتم کلاس مداحی که خانومای سرشناس مداح شهرستان اونجا آموزش میدیدند استادشونم از آدمایی بود که وقتی روضه میخوند سنگ به گریه میوفتاد ... برای اولین بار بود تو این جلسه ها شرکت میکردم اونم به اصرار مادرم....

البته اینم اضافه کنم کلاس تو خونه خود همون استاد هفته ای یکی دو جلسه تشکیل میشد که منم همراه مادرم رفتیم تو یکی از این جلسات .. وقتی رفتیم وارد خونشون شدیم عجب خونه باصفایی داشت یه حیاط متوسط که تهش یه درخت انگور بود که به شکل سایه بون درستش کرده بودن و یه تخت زیرش گذاشته بودن .. وارد اتاق شدیم به همه سلام دادیم و یه گوشه نشستیم همه از مامانم در مورد من پرسیدن که مامانم منو معرفی کرد..

همه کسایی که اونجا بودن تقریبا سنشون بالای 30 سال یا بیشتر بود... استادشون بعد از پذیرایی که توسط یکی از خانوما انجام شد شروع به سخنرانی کرد.. من کلا از سخنرانی خوشم نمیاد .. خوش ندارم یکی بشینه و من زل بزنم به دهنش تا اون حرف بزنه اما خدایی این خانوم که مسن هم بود طوری حرف میزد که من خیلی خوشم اومد و تا آخر سخنرانیشو گوش دادم.

بعد نوبت به خوندن خانوما رسید یک یکی میکروفون گشت تا به دست مامانه من رسید که باید یه تیکه روضه میخوند.. تموم که شد استادشون به مادرم گفت بده به دخترت تا بخونه منو میگی میخ کوب شدم.. 

مامانم از خدا خواسته گفت اتفاقا خوب میخونه حیف که دنبال من تو جلسات شرکت نمیکنه که کمکم کنه..و گفت که من شعرای ذاکر و علیمی رو حفظم...

خلاصه کلی استرس داشتم میکروفون رو گرفتم و چشمامو بستم و شروع به خوندن شعر ذاکر کردم " یا حسین غریب مادر ...تویی ارباب دل من ......" یه نفس میخوندم بعدشم به سبک علیمی و ذاگکر شروع به گفتن " حسین " کردم ... و تمومش کردم.. چشمامو که باز کردم دیدم همه یه جوری نگام میکنن.. رو به استادشون کردم دیدم لبخندی زد و گفت : مرحبا.. احسنت

دنبالشم خانومای مجلس به سبک خودشون شروع به تمجید من کردند... منم کلی کیف میکردم و قند تو دلم آب میشد.. 

استادشون رو به مادرم کرد و گفت : حنجره خوبی واسه خوندن داره دنبال خودت بیارش تا واسمون بخونه..

من یکی دو جلسه دیگ رفتم اما نمیدونم چی شد دیگ هرچی مادرم اصرار کرد نرفتم اون روزا تو حال و هوای نوجوونی و جوونی بودم و نمیدونم چی شد که ادامه ندادم.. از مادرمم سراغمو گرفته بودن و مادرم گفته بود خودش نمیاد...یادمه دبیرستان که بودم شهادتی چیزی که بود من سر صف مداحی میخوندم..وقتی خیلی ناراحت بودم میرفتم تو اتاق و شروع به خوندن و گریه کردن میکردم..

حالا بعد از چندین سال خواستم دوباره بخونم واسه خودم اما نشد.. حنجرم دیگ حنجره قبلی نیست حتی خودمم دیگ ... هعی ...

                                                      یادم بخیر

+دلگیر شدم از این شبا....از هر چی عشقه بعد تو....دستی نبود باور کنه ...سردی دستای منو...

این رابطه تموم شدو...روزای خوب یادت نموند....یادت میاد کی با تو بود ...کی تو رو تا اینجا رسوند... 

بسه دیگ...عادت و عشق بیخودی...تو خیلی وقته تو دلت به رفتنم راضی شدی... بسه دیگ

سهیل

+ دلم هوای روزایی رو کرده که شبا تو اتوبان میرفتیم و من یهو سرمو از ماشین بیرون میکردم و شروع به داد زدن میکردم پشت سرشم داداشم همینکارو میکرد... و مامانم مدام حرص میخورد.. ولی ما کاره خودمونو میکردم... دلم دوباره فریاد میخواد....

++خدایا یه فکری به حال من کن ...

عشق یا که گناه ؟!!!

گریه ی من میان موهایت

حرکت گچ به روی تخته سیاه

شک به عشقت پس از هماغوشی
یک سفینه پس از سقوط به ماه

بین ما کیست؟هیچ یا که همه؟!
اسم این چیست؟عشق یا که گناه؟!

سید مهدی موسوی

+زندگی درست وقتی داره از نو برام شروع میشه که من دیگه طاقت زندگی کردن رو ندارم ...

آلبر کامو

اجازه هست ؟

و من صدای یواشی در اضطراب ِ زنم

دلم گرفته و باید به کوچه ها بزنم

به زندگیم سرنگی پُر از هوا بزنم

«اجازه هست که اسم تو را صدا بزنم؟

به عشق قبلی ِ یک مرد، پشت ِ پا بزنم؟!»

ببین میان تنم حسّ سرکش ِ غم را

که با هوای تنت گیج کرده آدم را

از آن دو چشم بریزان به من جهنّم را

«اجازه هست که عاشق شوم که روحم را

میان دست ِ عرق کرده ی تو تا بزنم؟!»

به چند سالگی ام عاشقانه گریه کنم

به نامه های تَرت دانه دانه گریه کنم

بدون تو بدوم سمت خانه، گریه کنم

«دوباره بچّه شوم بی بهانه گریه کنم

دوباره سنگ به جمع پرنده ها بزنم»

دوباره بین حروف ِ شکسته شعر شوم

میان دفتر ِ یک مرد ِ خسته شعر شوم

شبیه پنجره ای نیمه بسته شعر شوم

«دوباره کنج اتاقم نشسته شعر شوم

و یا نه... یک تلفن به خود ِ شما بزنم!»

جهان دو ابر شده، آسمان فقط خیس است

دو چشم ِ عاشق ِ بی خواب ِ پشت ِ خط، خیس است

اتاق و صندلی و پرده، بی جهت خیس است

«نشسته ای و لباس عروسی ات خیس است

هنوز منتظری تا که زنگ را بزنم»

تو آس رو شده ی دل در آخرین دستی

بریده می شوی از من در این شب ِ مستی

که راه گم شده ی منتهی به بن بستی!

«برای تو که در آغاز زندگی هستی

چگونه حرف ز پایان ماجرا بزنم؟»

دوباره آمدم آیینه ی دق ات باشم

و دستمال ِ تری زیر ِ هق هق ات باشم

بگو چگونه تر از این موافقت باشم؟!

«دوباره آمده ای تا که عاشقت باشم

و من اجازه ندارم عزیز جا بزنم!»

فاطمه اختصاری

+مخاطب خاص