می رومــــــــــ

می روم خسته و افسرده و زار  ،سوی منزلگه ویرانه خویش 

به خدا می برم از شهر شــــــما ،دل شوریده و دیوانه خویش

می برم تا که در آن نقطه دور  ،شستشویش دهم از رنگ نگاه

شستشویش دهم از لکه عشق،زین همه خواهش بیجا و تباه

می برم تا ز تو دورش سازم ، زتو ای جلوه امیـــــــــــــــد حال

می برم زنده به گورش سازم ، تا از این پس نکند یاد وصــــــال

ناله میــــــــــــــــــ زد  ،   می رقصد اشکــــــــــــــــــــ

از تو ای چشمه جوشان گناه ، شاید آن به که بپرهیزم من 

بخدا غنچه شــــــــــادی بودم ...

دست عشق آمد و از شاخم چید

شعله آه شوم صد افسوس

که لبم باز بر آن لب نرســـید

عاقبت بار سفر باید بست 

می روم خـــــــــــــنده به لب ، خونیـــــــــــــــــــن دل 

می روم از دل من دست بردار

ای امیــــد عبث بی حاصل .....