ای روزگار لعنتی

این روزها، همه فروشنده شده اند

دیگر خبری از تورم نیست
من شعرهایم را می فروشم  

             

دخترک هفت ساله، گل هایش را می فروشد
آن مرد چهل ساله، کلیه اش را

و زیباتر از همه
آن زن سی ساله، اندامش را  

            

اینجا، همه چیز آرام است
راحت بخوابید... 

********************************
دچار تناقض عجیبی شده ام...
مرگ حقه
حق گرفتنیه
اما... 

             
خودکشی گناهه!!! 

******************************
جسارت می‌‌خواد نزدیک شدن به افکار زنی‌ که
درد بی‌ کسی رابه مسلخ کوچه پس کوچه‌های شهر برده
زنی‌ که هر شب
به پابوس کابوس‌های مردانه میرود
و سحر گاه
لحافش را پر می کند از هق هق تنهایی‌ بی‌ مرزش
ای روزگار لعنتی
با دختران غریب خود چه میکنی‌!!!  

    

پ.ن: بر روی, ریل زمان لنگ لنگان, راه میروم آخرین ایستگاه را میشود دید

دلگرمی هایم همان چوب دستیست که دیگر ,راه خانه را به تنهایی می یابد

بی من
بی او

کسی, فکر ما شدن نیست.....